STRUTHOF

easy drag and drop site generator software download

Op zo’n vijftig kilometer buiten Straatsburg, op een bergflank van de Mont Louise op 800 meter hoogte, ligt Natzweiler-Struthof. Dit voormalig concentratiekamp vormde het centrale punt van een netwerk van wel 70 kampen.

Het kamp lag niet zomaar op een bergflank. De gevangenen moesten graniet ontginnen, en werden tijdens het zware labeur blootgesteld aan enorm gure weersomstandigheden. In het kamp waren gaskamers en er werden medische experimenten uitgevoerd op de gevangenen. 


Het kamp was operationeel van 21 april 1941 tot 23 november 1944. In totaal passeerden er 52000 gevangen in Struthof en zijn annexen, waarvan er bijna 22000 het einde van de oorlog niet haalden. Daarmee is het kamp een van de dodelijkste uit de Tweede Wereldoorlog.

Previous Next

Struthof door de ogen van studenten en docenten journalistiek:

Wilfried : 

Het is altijd moeilijk om hier terug te zijn. Mijn grootvader is in het verzet geweest, in de witte brigade dus ik ben wel persoonlijk betrokken. Vooral omdat ik in Duitsland opgegroeid ben, ik heb Duits gestudeerd, ik geef Duits. Het is moeilijk te vatten dat een volk met grootheden als Bach, Kant, Mozart, Nietzsche, die zo een grote dingen gedaan hebben tot zo’n dingen in staat zijn.  

Jasper :
Voor mij was het bezoek anders dan de andere kampen die ik al bezocht heb. Ik heb het nog nooit zo uitgebreid gezien als dit. Dat je overal binnen kan gaan, echt eens in zo'n cel zitten. Voor mij was het echt speciaal.  

Adiza:
Het eerste gevoel dat in mij opkomt is vooral ongeloof. Omdat ik nu net te horen kreeg dat SS-officieren de assen van de mensen in het kamp gebruikten om hun groentetuin te bemesten. Dan eet je gewoon delen van die mensen op?! Voor mij is dat het meest onmenselijke. Dat er moorden worden gepleegd in de oorlog weet iedereen. En dat praat ik zeker niet goed! Maar toen ik het hoorde van die assen, echt onvoorstelbaar.

Het concentratiekamp van Struthof wekt gemengde gevoelens op. De omgeving is prachtig, de geschiedenis afschuwelijk. In dit landschap is het moeilijk om je voor te stellen wat voor gruweldaden hier decennia geleden plaatsvonden. Een absurde paradox.

Cut down the development time with drag-and-drop website builder.

Interview Gids

Onze gids Michaël Verry is verantwoordelijk voor de public relations bij het Europese centrum voor gedeporteerde verzetstrijders. Wij vroegen zijn mening over de terugkeer van het populisme. Een gesprek over verleden en toekomst, en mogelijke parallellen. 

Extreemrechtse partijen winnen opnieuw aan populariteit in Europa. Als geen ander weet u tot wat zulke extreme ideologieën kunnen leiden. Ziet u gelijkenissen?
“Je mag de verschuiving naar rechts van nu zeker niet vergelijken met het nationaalsocialisme van vorige eeuw. Maar het zet wel aan tot denken. De mechanismen zijn hetzelfde: de nood aan een sterke staat met een sterke president, het wantrouwen tegenover het buitenland…”
Wat vindt u zelf van die evolutie?
“Ik ben hier beginnen werken vanuit een antifascistische overtuiging. Dat mensen nu op iemand als Trump stemmen, baart me zorgen. Zelfs mensen van hier, die hebben geleden onder het nazisme, stemmen nu op rechts. We hebben blijkbaar weinig geleerd uit de geschiedenis.”
De geschiedenis herhaalt zich?
“Daar komt het toch een beetje op neer. Al ben ik een optimist. Zo ver als een nieuwe Wereldoorlog zal het hopelijk niet komen.”
Zou de gruwel van concentratiekampen dan niet meer kunnen voor komen?
“Er zijn zelfs nog concentratiekampen. Niet in Europa, maar ze bestaan nog wel degelijk. Hier zie ik het minder snel gebeuren. Ik ga er niet vanuit dat het extreemrechts van nu tot zulke kampen zal leiden. Maar je kan ook de vergelijking maken met de vluchtelingencrisis. In plaats van die mensen welkom te heten, willen we ze meteen administreren en controleren. Wantrouwen heeft de plek van empathie ingenomen.”
Struthof heeft in deze tijden des te meer een maatschappelijke functie. Willen jullie bezoekers wakker schudden? 
“Het is inderdaad belangrijk om mensen te herinneren aan wat hier is gebeurd. Aan al die mensen die zijn gestorven voor onze vrijheid. Mensen die op extreemrechts stemmen en die Struthof bezoeken, zijn toch nog in staat om te wenen om wat ze hier zien. Ze leggen niet meteen een link. Als die mensen dan toch beginnen na te denken, kan ik dat alleen maar aanmoedigen.”

FOLLOW US